ΑΠΟΨΗ: Εγγύηση καταθέσεων και bitcoin. Και όμως γίνεται!
Ένα από τα βασικά επιχειρήματα των πολέμιων των ψηφιακών νομισμάτων είναι η έλλειψη εγγύησης καταθέσεων και η ασφάλεια των ανταλλακτηρίων. Από το 2009 μέχρι σήμερα, έχουν υπάρξει ορισμένα φαινόμενα κλοπής ή κατάρρευσης ανταλλακτηρίων, τα οποία -ανάλογα με το εύρος τους- επέφεραν ανάλογη πτώση στην αξία των ψηφιακών νομισμάτων.
Τα ανταλλακτήρια δίδουν την δυνατότητα αγοραπωλησίας μεταξύ ψηφιακών και “κανονικών” νομισμάτων αλλά ενέχουν δύο κινδύνους: Να υποστούν κλοπή ή να καταρρεύσουν ολοκληρωτικά εξαιτίας αφερεγγυότητας ή απάτης.
Στην περίπτωση της ηλεκτρονικής κλοπής, αφαιρούνται τα ψηφιακά νομίσματα από τους λογαριασμούς των πελατών, ενώ στην περίπτωση των καταρρεύσεων (λόγω αφερεγγυότητας) χάνονται και τα “κανονικά” τους χρήματα, καθότι αυτά διαφυλάσσονται στον τραπεζικό λογαριασμό του επιχειρηματία που διατηρεί το ανταλλακτήριο. Γιατί οι χρήστες των ανταλλακτηρίων αφήνουν σε αυτά τα -κάθε μορφής- νομίσματα; Συνήθως, μετά από κάθε συναλλαγή, οι χρήστες μεταφέρουν τα ψηφιακά νομίσματα που αγόρασαν στο ψηφιακό τους πορτοφόλι ή αν έχουν πουλήσει ψηφιακά νομίσματα, μεταφέρουν τα χρήματα που αποκόμισαν στον τραπεζικό τους λογαριασμό. Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι που είτε είναι αμελείς είτε κάνουν trading και θέλουν τα νομίσματά τους διαθέσιμα στο ανταλλακτήριο ανά πάσα στιγμή.
Για την προστασία αυτών των χρηστών ορισμένα ανταλλακτήρια έχουν προβεί στα εξής μέτρα ασφαλείας:
α) Αποθηκεύουν τα ψηφιακά νομίσματα των πελατών τους σε λογαριασμούς εκτός σύνδεσης (Cold storage), πράγμα που αποκλείει την κλοπή μέσω ηλεκτρονικής παραβίασης (hacking). Αυτό ουσιαστικά είναι σαν να αποσυνδέουμε από το internet τον υπολογιστή μας και να τον επανασυνδέουμε μόνο όταν θέλουμε να κάνουμε μια συγκεκριμένη εργασία.
β) Συνδέουν τον λογαριασμό του πελάτη τους με τον αντίστοιχο λογαριασμό του στην τράπεζα, ώστε η μεταφορά γίνεται αυτόματα. Αν κάποιος λάβει 1000$ από την πώληση bitcoins, τα χρήματα θα περάσουν από τον λογαριασμό του ανταλλακτηρίου και θα καταλήξουν αυτόματα στον τραπεζικό του λογαριασμό, ο οποίος πλέον, διαθέτει εγγύηση καταθέσεων.
γ) Προσλαμβάνουν δημόσιες ή ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρίες (όπως κάνουν οι Ανώνυμες Εταιρίες), προκειμένου να ελέγχουν -συνήθως ανά έτος- τη φερεγγυότητά τους.
Σε ότι αφορά τις συνεργαζόμενες τράπεζες της δεύτερης περίπτωσης, ποιος εγγυάται την φερεγγυότητά τους; Υπάρχουν τουλάχιστον δύο ανταλλακτήρια, ένα στη Νέα Υόρκη και ένα στη Γερμανία που χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή. Η τράπεζα της πρώτης είναι εμπορική και έτσι τα χρήματα των καταθετών διασφαλίζονται από την “FDIC” (Ομοσπονδιακή ασφάλιση Καταθέσεων). Οι καταθέσεις στη δεύτερη τράπεζα διασφαλίζονται από το γερμανικό κράτος, ενώ παράλληλα η τράπεζα ελέγχεται από την BaFin η οποία ασκεί αυστηρό και αποτελεσματικό εποπτικό έλεγχο.
Σε ότι αφορά το κλασικό τραπεζικό σύστημα των χωρών της Ευρώπης, αν και η θέσπιση ταμείου εγγύησης καταθέσεων έχει αποφασιστεί για το 2016, εντούτοις θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία το 2024. Μέχρι τότε, οι καταθέσεις των πιο προβληματικών χωρών θα πρέπει να θεωρούνται επισφαλείς, καθώς η εγγύηση των καταθέσεων επαφίεται και εξαρτάται από τις οικονομικές δυνατότητες του κάθε κράτους και την γενικότερη υγεία του τραπεζικού συστήματος. Σύμφωνα με τελευταία ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα δεν έχει υιοθετήσει πλήρως την οδηγία για την εγγύηση καταθέσεων (Deposit Guarantee Schemes Directive).